เนื้อเพลง คอย - พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

หากคืนวัน ที่ฉันไป นั้นไกลกว่า
กว่าเวลา ที่เฝ้ารอ ขอจงรู้
หลั่งรินฝัน
ในพืชพันธุ์ แย้มบานอยู่
ให้เกสร ที่ช่อชู ชุ่มแมลง.
จงเอาสาย ลมเย็น คลายร้อนรุ่ม
เก็บกองสุม ฟืนไฟ ให้ส่องแสง
คืนเหน็บหนาว
ดาวเอ๋ยดาว ใช่เขาแกล้ง
เฝ้าปลอบขวัญ
ผู้โรยแรง ให้ร่าเริง.

ก็ยังมีปัญหา มากมาย
ก็ยังมีคนไร้ ที่พึ่งพา
ก็ยังคงมองเห็น เต็มตา
ว่าทุกข์ทน และเฝ้าคอย
ก็ยังมีปัญหา มากมาย
ก็ยังมีคนไร้ ที่พึ่งพา
ก็ยังคงมองเห็น เต็มตา
ว่าทุกข์ทน และเฝ้าคอย.

หากคืนวัน ที่ฉันไป นั้นไกลกว่า
กว่าเวลา ที่เฝ้ารอ อย่างท้อถอย
ย่นเวลา ที่เฝ้าคอย ให้น้อยหน่อย
เพิ่มเวลา ของสองเรา ให้เท่าเทียม