เกลียดฉันทำไม
โกรธฉันทำไม
ฉันทำอะไรให้เจ็บ
จงมองดูฉัน ดั่งตัวกิ้งกือ
ฉันมันไม่ดี หรือไร
ปรักปรำว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
หาว่าฉันมี เลศนัย
ที่เธอพูดมา ในทางเลวร้าย
แม้เพียงใจคิด ยังไม่เคย
เมื่อมองว่าฉัน
เลวทรามต่ำช้า
ก็จงเลิกลาต่างคนต่างไป
เธอจะมาเหนี่ยวรั้ง
ทรมานอยู่ใย
ขืนคบไป มีแต่อายผู้คน
......ดนตรี......
ที่เธอว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
แท้จริงเธอมี ผู้อื่น
แปลกจริงตัวฉัน
เป็นไฟ เป็นฟืน
ให้ฉันต้อง ขื่นขมใจ
ปรักปรำว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
หาว่าฉันมี เลศนัย
ที่เธอพูดมา ในทางเลวร้าย
แม้เพียงใจคิด ยังไม่เคย
เมื่อมองว่าฉัน
เลวทรามต่ำช้า
ก็จงเลิกลาต่างคนต่างไป
เธอจะมาเหนี่ยวรั้ง
ทรมานอยู่ใย
ขืนคบไปมีแต่อายผู้คน
โกรธฉันทำไม
ฉันทำอะไรให้เจ็บ
จงมองดูฉัน ดั่งตัวกิ้งกือ
ฉันมันไม่ดี หรือไร
ปรักปรำว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
หาว่าฉันมี เลศนัย
ที่เธอพูดมา ในทางเลวร้าย
แม้เพียงใจคิด ยังไม่เคย
เมื่อมองว่าฉัน
เลวทรามต่ำช้า
ก็จงเลิกลาต่างคนต่างไป
เธอจะมาเหนี่ยวรั้ง
ทรมานอยู่ใย
ขืนคบไป มีแต่อายผู้คน
......ดนตรี......
ที่เธอว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
แท้จริงเธอมี ผู้อื่น
แปลกจริงตัวฉัน
เป็นไฟ เป็นฟืน
ให้ฉันต้อง ขื่นขมใจ
ปรักปรำว่าฉัน
อย่างนั้นอย่างนี้
หาว่าฉันมี เลศนัย
ที่เธอพูดมา ในทางเลวร้าย
แม้เพียงใจคิด ยังไม่เคย
เมื่อมองว่าฉัน
เลวทรามต่ำช้า
ก็จงเลิกลาต่างคนต่างไป
เธอจะมาเหนี่ยวรั้ง
ทรมานอยู่ใย
ขืนคบไปมีแต่อายผู้คน
จบเนื้อเพลงปรักปรำ - พัชรา แวงวรรณ