โอย เด้ นาง
แนบดูเดือนพี่ชายเตือนใจย้ำ
มาคิดเห็นแต่คำเคยพร่ำเคยเอ่ย
ได้เคยฮักน้องสองเว่าต่อกัน
คืนหนึ่งนั้นเดือนเด่นสดใส
นวลละไมในตาส่องมาแยงพื้น
จำคืนนั้นได้หรือเปล่า
พี่บอกรักเจ้าจนชั่วชีวา
แสนรักแสนห่วงน้องยา
สาวน้อยบ้านนาคนที่ชื่อเดือน
..เตือนใจอ้ายยามเดือนหงายเด่น
คิดเห็นแต่กี้มีน้องอยู่เคียง
เห็นนกเอี้ยงเคียงคู่จู๋จี๋
ดูกะมีความสุขอยู่บนตาลต้น
ตนแต่อ้ายเสียงอายบังอ่อย
ถึงคอยแต่น้องคนนั้นชื่อเดือน
มีเรือนดอกไม่มีน้องอยู่
ก็เหมือนกับหมู่ไม่มีหมวดคลุม
หัวใจมันเต้นตามตูม
ทุกวันนอนกลุ้มห่วงหาแต่เดือน
..วันปีเคลื่อนพี่คอยเดือนคือเก่า
พี่ชายโศกเศร้าคอยเจ้าบ่จาง
กองฟางสองเราเคยนั่ง
เปิดละครฟังสิเอนหลังนั่งพิง
พระเอกเค้าบอกรักจริง
ทำไมน้องนิ่งไม่มีเหนียมอาย
..สายตาน้องมองชายอ้อนอ่อย
ตาเจ้าหวานดั่งอ้อยชายม่อยห่วงหา
จากบ่ถ่าพาลคบพายลุ้น
ขอให่บุญสุนทานส่งถึงเดือนเจ้า
เหงาใจท้อคนรอไหวหวั่น
กระสันโศกเศร้านำเจ้าอ่วยคืน
นั่งสะอื้นกอดเข่าเหงาหงอย
หัวใจลอยนำเดือนนั่งเหมือนคนบ้า
..นภาเดือนยังหวนกลับ
ถึงเดือนลาลับลาเพียงชั่วยาม
แต่นี่น้องเดือนสาวงาม
จากพี่เดือนสามไม่มีข่าวคราว
ลมหนาวพัดโชยโบยโบก
พี่เองนั่งโศกอยู่บนคันนา
รอข่าวรอสาวเดือนไม่มา
บางครั้งน้ำตาพี่แอบไหลนอง
หนาวลมต้องพี่เหลียวมองยอดไผ่
คือใจเจ้าพริ้ว โอนลิ้วต่อลม
ปลายไผ่ล้มลมทักหักปลาย
เสียดายเด้สาวเดือนกะดังเหมือนลมต้อง
พี่มองสายลมยอดไผ่
แอบคิดๆไปคงเหมือนใจน้องเดือน
ลมปากใครมาวกเวียน
ใจเจ้าคงเปลี่ยนเหมือนไผ่ต้องลม
รักขมเมื่อตอนเดือนจาก
พี่ทนลำบากทำไร่ไถนา
สาวเดือนเจ้าไปลับลา
จนออกพรรษาลืมสิ้นแสงจันทร์
แจนแวนฮ้องพี่ชายหมองใจหม่น
จนฝนสั่งฟ้าพี่คอยถ่าแต่สาว
ทุกข์แม่เจ้าหนาวห่วงทรวงเย็น
ต่างบ่เห็นสาวเดือนต่าวคืนเมือบ้าน
วันวานพี่ได้ยินข่าว
ว่าเดือนน้องเจ้าไปอยู่สุขสำราญ
มีแฟนเป็นผู้จัดการ
อยู่แถวนงคราญย่านพระประแดง
เสียแฮงอ้ายหมายคอยใจต่อ
เดือนเขาพานพบพ้อคนโก้หล่อเหลา
ส่วนบ่าวเฒ่าเจ้าหนุ่มพุมนา
นอนน้ำตานองไหลอยู่ไปทนกลั้น
..ความฝันนั้นคืออดีต
พระเจ้าได้ขีดชีวิตเส้นทาง
ให้เดือนสาวนาน้องนาง
นับวันเหินห่างร้างราไปไกล
รู้ไหมเมื่อคืนเดือนส่อง
พี่นั่งเหม่อมองแสงของดวงเดือน
ความช้ำมาย้ำใจเตือน
ไม่รู้ใจเดือนทำไมวกวน
จนเดือนคล้อยลอยลงมาต่ำ
พี่ยังจำน้องเว่าหวานแว่วหว่างหู
ลมพัดยู้หนาวหน่วงทรวงใน
ลมพัดยู้หนาวหน่วงทรวงใน
น้ำตาไหลเบิ่งเดือนกะดังเฉือนที่ใจอ้าย
ดังเฉือนที่ใจอ้าย
แนบดูเดือนพี่ชายเตือนใจย้ำ
มาคิดเห็นแต่คำเคยพร่ำเคยเอ่ย
ได้เคยฮักน้องสองเว่าต่อกัน
คืนหนึ่งนั้นเดือนเด่นสดใส
นวลละไมในตาส่องมาแยงพื้น
จำคืนนั้นได้หรือเปล่า
พี่บอกรักเจ้าจนชั่วชีวา
แสนรักแสนห่วงน้องยา
สาวน้อยบ้านนาคนที่ชื่อเดือน
..เตือนใจอ้ายยามเดือนหงายเด่น
คิดเห็นแต่กี้มีน้องอยู่เคียง
เห็นนกเอี้ยงเคียงคู่จู๋จี๋
ดูกะมีความสุขอยู่บนตาลต้น
ตนแต่อ้ายเสียงอายบังอ่อย
ถึงคอยแต่น้องคนนั้นชื่อเดือน
มีเรือนดอกไม่มีน้องอยู่
ก็เหมือนกับหมู่ไม่มีหมวดคลุม
หัวใจมันเต้นตามตูม
ทุกวันนอนกลุ้มห่วงหาแต่เดือน
..วันปีเคลื่อนพี่คอยเดือนคือเก่า
พี่ชายโศกเศร้าคอยเจ้าบ่จาง
กองฟางสองเราเคยนั่ง
เปิดละครฟังสิเอนหลังนั่งพิง
พระเอกเค้าบอกรักจริง
ทำไมน้องนิ่งไม่มีเหนียมอาย
..สายตาน้องมองชายอ้อนอ่อย
ตาเจ้าหวานดั่งอ้อยชายม่อยห่วงหา
จากบ่ถ่าพาลคบพายลุ้น
ขอให่บุญสุนทานส่งถึงเดือนเจ้า
เหงาใจท้อคนรอไหวหวั่น
กระสันโศกเศร้านำเจ้าอ่วยคืน
นั่งสะอื้นกอดเข่าเหงาหงอย
หัวใจลอยนำเดือนนั่งเหมือนคนบ้า
..นภาเดือนยังหวนกลับ
ถึงเดือนลาลับลาเพียงชั่วยาม
แต่นี่น้องเดือนสาวงาม
จากพี่เดือนสามไม่มีข่าวคราว
ลมหนาวพัดโชยโบยโบก
พี่เองนั่งโศกอยู่บนคันนา
รอข่าวรอสาวเดือนไม่มา
บางครั้งน้ำตาพี่แอบไหลนอง
หนาวลมต้องพี่เหลียวมองยอดไผ่
คือใจเจ้าพริ้ว โอนลิ้วต่อลม
ปลายไผ่ล้มลมทักหักปลาย
เสียดายเด้สาวเดือนกะดังเหมือนลมต้อง
พี่มองสายลมยอดไผ่
แอบคิดๆไปคงเหมือนใจน้องเดือน
ลมปากใครมาวกเวียน
ใจเจ้าคงเปลี่ยนเหมือนไผ่ต้องลม
รักขมเมื่อตอนเดือนจาก
พี่ทนลำบากทำไร่ไถนา
สาวเดือนเจ้าไปลับลา
จนออกพรรษาลืมสิ้นแสงจันทร์
แจนแวนฮ้องพี่ชายหมองใจหม่น
จนฝนสั่งฟ้าพี่คอยถ่าแต่สาว
ทุกข์แม่เจ้าหนาวห่วงทรวงเย็น
ต่างบ่เห็นสาวเดือนต่าวคืนเมือบ้าน
วันวานพี่ได้ยินข่าว
ว่าเดือนน้องเจ้าไปอยู่สุขสำราญ
มีแฟนเป็นผู้จัดการ
อยู่แถวนงคราญย่านพระประแดง
เสียแฮงอ้ายหมายคอยใจต่อ
เดือนเขาพานพบพ้อคนโก้หล่อเหลา
ส่วนบ่าวเฒ่าเจ้าหนุ่มพุมนา
นอนน้ำตานองไหลอยู่ไปทนกลั้น
..ความฝันนั้นคืออดีต
พระเจ้าได้ขีดชีวิตเส้นทาง
ให้เดือนสาวนาน้องนาง
นับวันเหินห่างร้างราไปไกล
รู้ไหมเมื่อคืนเดือนส่อง
พี่นั่งเหม่อมองแสงของดวงเดือน
ความช้ำมาย้ำใจเตือน
ไม่รู้ใจเดือนทำไมวกวน
จนเดือนคล้อยลอยลงมาต่ำ
พี่ยังจำน้องเว่าหวานแว่วหว่างหู
ลมพัดยู้หนาวหน่วงทรวงใน
ลมพัดยู้หนาวหน่วงทรวงใน
น้ำตาไหลเบิ่งเดือนกะดังเฉือนที่ใจอ้าย
ดังเฉือนที่ใจอ้าย
จบเนื้อเพลงร้องไห้ไส่เดือน - รุ่งโรจน์ เพชรธงชัย