(ดนตรี)..................
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดโศก วิโยคโศกใจ
หม่นหมอง กลัวผู้ฟัง
เขาไม่อยากมอง ยามบทรักในห้อง
กลัวผู้ฟังจะบาดใจ
เขาหาว่าเราไม่ห่วงใครเลย
ครั้งเดียวไม่เคย คิดจะเพิกเฉย
ไฉน ในสังคมเขาต่างเรียกใข้
ใช่จะทิ้งเธอให้ช้ำใจอยู่กับน้ำตา
ยาม ที่ฉันต้องออกจากบ้าน
เพราะไปประกอบการงาน
ใช่ไปรำพันสัญญา หน้าที่แสดง
เขารอคอยท่า ในบทถึงตอนวิวาห์
ฉันเสียสัญญาเพราะเธอ
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดสุข ฉันก็ห่วงเธอเสมอ
เธอ นั้นฟังหรือเปล่าเราเพ้อ
ยามฉันตายเพราะบทเสนอ
เธอนั้นคงชอบใจ.
(ดนตรี)...............
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดสุข ฉันก็ห่วงเธอเสมอ
เธอ นั้นฟังหรือเปล่าเราเพ้อ
ยามฉันตายเพราะบทเสนอ
เธอนั้นคงชอบใจ.
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดโศก วิโยคโศกใจ
หม่นหมอง กลัวผู้ฟัง
เขาไม่อยากมอง ยามบทรักในห้อง
กลัวผู้ฟังจะบาดใจ
เขาหาว่าเราไม่ห่วงใครเลย
ครั้งเดียวไม่เคย คิดจะเพิกเฉย
ไฉน ในสังคมเขาต่างเรียกใข้
ใช่จะทิ้งเธอให้ช้ำใจอยู่กับน้ำตา
ยาม ที่ฉันต้องออกจากบ้าน
เพราะไปประกอบการงาน
ใช่ไปรำพันสัญญา หน้าที่แสดง
เขารอคอยท่า ในบทถึงตอนวิวาห์
ฉันเสียสัญญาเพราะเธอ
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดสุข ฉันก็ห่วงเธอเสมอ
เธอ นั้นฟังหรือเปล่าเราเพ้อ
ยามฉันตายเพราะบทเสนอ
เธอนั้นคงชอบใจ.
(ดนตรี)...............
ทุกครั้งที่เราไปเล่นละคร
ถึงตอนใดสุข ฉันก็ห่วงเธอเสมอ
เธอ นั้นฟังหรือเปล่าเราเพ้อ
ยามฉันตายเพราะบทเสนอ
เธอนั้นคงชอบใจ.
จบเนื้อเพลงละครบทเศร้า - สุเทพ วงศ์กำแหง