....[ดนตรี]....
เกิด..มา อาภัพจริงเรา
มีชีวิตในความว่างเปล่า
รอบตัวเรามีความเดียวดาย
อนิจา
เหมือนเกิดมาเพียงเพื่อจะตาย
คิดแล้วอับ..
คิดแล้วอาย..
คิดแล้วหน่าย..
เหนื่อยอุรา....
เหมือน สิ้น ศักดิ์ศรี
เหมือนไม่มีราคา
แสนอาภัพอับวาสนา...
ต้องน้ำตา ตกใน..
เกิด..มา อาภัพเต็มทน
เฝ้าได้รับแต่ความหมองหม่น
ดูผิดคนเขาทั้งหลาย
เขารักกัน
รักเขาพลันสุขสมฤทัย
เขาชื่นอก..
เขาชื่นใจ..
เขาชื่นไป..
ทั่วทุกคน....
โธ่เอ๋ย ตัวฉัน
เหมือนมีมารผจญ
ผลาญพล่ารักหักดวงกมล..
ต้องฝืนทนวิโยคระกำ..
เกิด..มา อาภัพเสียจริง
มีแต่สูญแต่สิ้นทุกสิ่ง
เจ็บเสียจริงเจ็บแล้วควรจำ
โธเอาใจ
ริ้นหรือไรอย่าหมายกรายกล้ำ
มิให้ชอก..
มิให้ช้ำ..
มิให้เจ้า..
หนักฤดี....
สู้เฝ้า ถนอม
เหมือนดังปุยสำลี
ถึงต้องขอสาปซ้ำเสียที..
เจ็บฤดี ไปจนตาย..
เกิด..มา อาภัพจริงเรา
มีชีวิตในความว่างเปล่า
รอบตัวเรามีความเดียวดาย
อนิจา
เหมือนเกิดมาเพียงเพื่อจะตาย
คิดแล้วอับ..
คิดแล้วอาย..
คิดแล้วหน่าย..
เหนื่อยอุรา....
เหมือน สิ้น ศักดิ์ศรี
เหมือนไม่มีราคา
แสนอาภัพอับวาสนา...
ต้องน้ำตา ตกใน..
เกิด..มา อาภัพเต็มทน
เฝ้าได้รับแต่ความหมองหม่น
ดูผิดคนเขาทั้งหลาย
เขารักกัน
รักเขาพลันสุขสมฤทัย
เขาชื่นอก..
เขาชื่นใจ..
เขาชื่นไป..
ทั่วทุกคน....
โธ่เอ๋ย ตัวฉัน
เหมือนมีมารผจญ
ผลาญพล่ารักหักดวงกมล..
ต้องฝืนทนวิโยคระกำ..
เกิด..มา อาภัพเสียจริง
มีแต่สูญแต่สิ้นทุกสิ่ง
เจ็บเสียจริงเจ็บแล้วควรจำ
โธเอาใจ
ริ้นหรือไรอย่าหมายกรายกล้ำ
มิให้ชอก..
มิให้ช้ำ..
มิให้เจ้า..
หนักฤดี....
สู้เฝ้า ถนอม
เหมือนดังปุยสำลี
ถึงต้องขอสาปซ้ำเสียที..
เจ็บฤดี ไปจนตาย..
จบเนื้อเพลงเกิดมาอาภัพ - สุเทพ วงศ์กำแหง