(เกริ่น)..มีหลายที่หัวใจช้ำ
เจ็บเทื่อได๋บ่เคยจำ
เจ็บแล้วกะเจ็บอยู่
ผิดถือว่าเป็นครู
มึงคือจำบ่ได๋
บักใจเอ้ยแห่งระทม
มีจักเทื่อแล้ว
ถูกผู้หญิงหลอกต้ม
มึงนับบ่บักหัวใจ
เจ็บเทื่อได๋ว่าแต่เซาๆ
หน่อยบ่นับนานบ่ทันฟื้น
หอนแต่ฝืนไปได้
บักหัวใจมึงกะห่วน
เห็นเขาเว้านำม่วน
เพิ่นสะอึกสะอื้น..
ฝ่ามือทื้น..
ใส่เบิ้งเด้..น้อ.เอ่อๆ
.ฤทธิ์ของเหล้า
ยังไม่หายเยี่ยวยา
นอนก้มหน้า
ยังไม่ถึงครึ่งเดือน
แผลหัวใจเจ็บอยู่ข้างใน
มันยังคอยเตือน
หญิงคนเก่าเข้ามาดูอาการ
เขาว่าสงสารเขาก็เลยมาเยือน
ที่มากลัวพี่ไม่เข้าใจ
พี่ไปเชื่อใครจึงว่าน้องแชเชือน
.ลืม..ความเศร้า
ความโกรธเสียหมด
น้ำตาก็หยดเต็มหน้า
ลงเลอะเลือน
ใจก็คิดถ้าเขาโกรธ
คงไม่มาเยือน
นิสัยเขายังเป็นเพื่อน
ไม่แชร์เชือนอย่างเราคิดเลย
(ลำ).หัวใจเอ้ย
เป็นหยังนอเจ้าบ่จื่อ
ลืมความเจ็บเอาดื้อ ดื้อ
เขาเว้าแล้วเชื่อไว
ความฮักเอย...
แนวมันสอบบ่ได่คือดังปริญญา
เจ็บปวดมาทนทุกข์
นั่งทรมานกลั้น
หันใจยาวหรือว่าหายใจสั่น
ถอนใจแล้วนั่งเจ่า
บ่จำความแต่เค้า
คำเขาเว้าเหยาะหยัน
..ยั้งมือ..ไม้สั่น
ใจเต้นระรัว
กล้า กล้ากลัวกลัว
ข่มใจสะอึกให้คิดปองดอง
เจ็บแล้วไม่จำ
ใจเอ๋ยยังมีบกพร่อง
เข้าทำนองไม่ยอมก็ต้องจำยอม
..ใจเอ๋ย..อย่างนี้
ไม่เพียงหนเดียว
น่าเฉลียวว่ารัก
เขาคือจอมปลอม
ผิดก็รู้.ไม่น่าออมชอม
ต้องยินยอม
เพราะใจเจ็บแล้วไม่จำ
(ลำ).หนำใจเด่
เกินมึงเพมึงป่วง
หว่งเขาหลายกะด้อ
ถึกหยันเย้ยด่าประนาม
หยามเหียดเย้ย
ถีบส่งจนถลำ
บ่เคยจำเลยนอ...
จื่อบ่เป็นนอใจเอ้ย..
เจ็บเทื่อได๋บ่เคยจำ
เจ็บแล้วกะเจ็บอยู่
ผิดถือว่าเป็นครู
มึงคือจำบ่ได๋
บักใจเอ้ยแห่งระทม
มีจักเทื่อแล้ว
ถูกผู้หญิงหลอกต้ม
มึงนับบ่บักหัวใจ
เจ็บเทื่อได๋ว่าแต่เซาๆ
หน่อยบ่นับนานบ่ทันฟื้น
หอนแต่ฝืนไปได้
บักหัวใจมึงกะห่วน
เห็นเขาเว้านำม่วน
เพิ่นสะอึกสะอื้น..
ฝ่ามือทื้น..
ใส่เบิ้งเด้..น้อ.เอ่อๆ
.ฤทธิ์ของเหล้า
ยังไม่หายเยี่ยวยา
นอนก้มหน้า
ยังไม่ถึงครึ่งเดือน
แผลหัวใจเจ็บอยู่ข้างใน
มันยังคอยเตือน
หญิงคนเก่าเข้ามาดูอาการ
เขาว่าสงสารเขาก็เลยมาเยือน
ที่มากลัวพี่ไม่เข้าใจ
พี่ไปเชื่อใครจึงว่าน้องแชเชือน
.ลืม..ความเศร้า
ความโกรธเสียหมด
น้ำตาก็หยดเต็มหน้า
ลงเลอะเลือน
ใจก็คิดถ้าเขาโกรธ
คงไม่มาเยือน
นิสัยเขายังเป็นเพื่อน
ไม่แชร์เชือนอย่างเราคิดเลย
(ลำ).หัวใจเอ้ย
เป็นหยังนอเจ้าบ่จื่อ
ลืมความเจ็บเอาดื้อ ดื้อ
เขาเว้าแล้วเชื่อไว
ความฮักเอย...
แนวมันสอบบ่ได่คือดังปริญญา
เจ็บปวดมาทนทุกข์
นั่งทรมานกลั้น
หันใจยาวหรือว่าหายใจสั่น
ถอนใจแล้วนั่งเจ่า
บ่จำความแต่เค้า
คำเขาเว้าเหยาะหยัน
..ยั้งมือ..ไม้สั่น
ใจเต้นระรัว
กล้า กล้ากลัวกลัว
ข่มใจสะอึกให้คิดปองดอง
เจ็บแล้วไม่จำ
ใจเอ๋ยยังมีบกพร่อง
เข้าทำนองไม่ยอมก็ต้องจำยอม
..ใจเอ๋ย..อย่างนี้
ไม่เพียงหนเดียว
น่าเฉลียวว่ารัก
เขาคือจอมปลอม
ผิดก็รู้.ไม่น่าออมชอม
ต้องยินยอม
เพราะใจเจ็บแล้วไม่จำ
(ลำ).หนำใจเด่
เกินมึงเพมึงป่วง
หว่งเขาหลายกะด้อ
ถึกหยันเย้ยด่าประนาม
หยามเหียดเย้ย
ถีบส่งจนถลำ
บ่เคยจำเลยนอ...
จื่อบ่เป็นนอใจเอ้ย..
จบเนื้อเพลงเจ็บแล้วบ่เจ็บ - สาธิต ทองจันทร์