เนื้อเพลง ชาติเดียว - พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง

ชาติเดียวก็พอแล้ว เกิดไปก็เท่านั้น
ไม่อยากต้องเจ็บช้ำ พบเจอแต่ความมืดมน
ไร้ซึ่งกำลังวังชา ไม่อยากเป็นผู้เป็นคน
ต้องทุกข์ต้องทนยิ่งกว่าสิ้นใจ
ชาติเดียวยังปวดร้าว ดั่งใจมันโดนฝัง
เมื่อเธอทำลายฉัน ด้วยการที่เดินจากไกล
เธอปลอมตัวเป็นคนดี เพื่อหลอกทำร้ายดวงใจ
สุดท้ายก็ไปไม่เคยเหลียวแล
อยากจะตายหายไป เพื่อจะหนีความจริง
ลืมลืมว่าใครทิ้งให้ทรมาน
ดับความหลังฝังใจ ดับไปพร้อมวิญญาณ
ไม่ต้องได้ผุดได้เกิดมันอีกแล้ว
ชาติเดียวก็เรียนรู้ สิ่งที่เธอทำไว้
เจ็บเกินจะชดใช้ ลบรอยแผลเป็นให้จาง
ถึงฉันตายไปเกิดใหม่ ก็คงเจ็บช้ำครวญคราง
ก็คงต้องทรมานทุกข์ทน ทุกชาติไป