เนื้อเพลง ฟั่นเฟือน - พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง

จากครั้งเราเคยมีกัน อยู่ ๆ ก็พลัน มาทิ้งกันไป
เจ็บช้ำเธอทำกันลงได้ หักอกห้ามใจไม่เคยลืมลง
เจ็บนี้มันแรงเกินตัว เรื่องราวในหัว มันตามมันเตือน
จะพร้อมจะยอมฟั่นเฟือน สติเลอะเลือน ถ้าลืมได้ลง
ไม่อยากรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ไม่อยากรู้ว่าเคยรักใคร
ไม่อยากรู้ว่าเคย เคยถูกใคร หลอกจนเสียคนอย่างนี้
ไม่อยากรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ไม่อยากรู้ว่าเคยนอนร้องไห้
ไม่อยากรู้ว่าเคย เคยให้ชีวิตใครไป
เจ็บลึกมันจมลงใจ สลบไสลไปเลยคงดี
ให้ฟื้นมาเป็น เป็นคนที่ไม่มีเรื่องราว ไม่มีหัวใจ